Akıllı Ürünlerin Yalnız Kölesi: Bizler

Baş döndürücü hızı ile hayatımızda her geçen gün daha fazla yer edinen teknoloji, artık sadece hayatımızı kolaylaştırma amacına hizmet etmiyor. Gün geçtikçe daha da akıllanan cihazlar, hayatımızı kolaylaştırmanın yanında bizi, yani düşüncelerimizi söndürüyor. Bu istenmeyen durum üzerinde uzun süredir düşünüyorum. Teknoloji bağımlılığı ile ilgili çeşitli makaleleri okudum. Üniversitede bazı derslerde tartışmaları yapıldığını da hatırlıyorum.

Artık arkadaşlarımızla bir araya geldiğimizde, birkaç dakika bile geçmeden, sözde akıllı telefonlarımızın ekranlarına odaklanıyoruz. Hatta kimi zaman arkadaşlarımızla bir araya gelmek bile bizim için büyük bir başarı olabiliyor. Bu konuda her zaman ciddi rahatsızlık duydum, duymaya da devam edeceğim. Artık arkadaşlıklarımızı sanal alemde yaşıyoruz. Evde sadece yemekte sohbet etmeye fırsat buluyoruz, belki bazen o bile olamıyor. Hızla yemeğimizi bitirip ekranlarımıza odaklanıyoruz. Etrafımızda olan bitenler ilgimizi çekmiyor, ta ki akıllı ekranlarımızda görene kadar. Hayatımızı küçük ekranlarda yaşıyor ve dünyaya o pencerelerden bakıyoruz.

Gün geçtikçe kölesi olduğumuz teknoloji, sadece arkadaşlıklarımızı almakla kalmıyor; duygularımızı, zekamızı da kısıtlıyor. Bir matematik işlemi için uğraşmaya ne gerek var ki? Telefonu açarak birkaç saniyede sonucu görebiliriz. Ya da kitap okumaya ne gerek var? Aradığımız bilgiler birkaç tuş kadar uzağımızdayken. Bu düşüncelerle artık yeni bir şey öğrenmek bize haz vermiyor, bu da tembel neslin temellerini atıyor. Birkaç nesil sonrası durum çok daha içler acısı olacağı kesin, çünkü biz bugünden teknolojinin modern kölesiyiz.

Birkaç firmanın telefonu için günlerce sırada bekleyecek kadar, arkadaşlarımızla sohbet etmeyecek kadar, yeni bir şey öğrenmeyecek kadar ve düşünmekten vazgeçecek kadar…

İçimize kapanarak sadece dünyaya baktığımız ekranları büyütüyoruz. Gün geçtikçe bencilleşerek paylaşmayı unutuyoruz. Etrafımıza saçtığımız sahte gülücükler, sahte arkadaşlıklarla yaşıyoruz. Ama korkmayın; telefonlarımız, televizyonlarımız, gözlüklerimiz ve daha birçok eşyamız daha da akıllanıyor.

Bu duruma sebep olan ise teknoloji değil, teknolojiyi kullanmayı bilmeyen biz insanlarız. Doğru amaçlara hizmet etmek için kullanmadığımız sürece de bu durum sürüp gidecek. Aile sohbetlerimiz azalacak ve bir evin içinde yabancılaşmış kişiler olarak yaşayacağız, ya da ileride “nerede o eski komşuluklar değil de, nerede o eski aileler” diyeceğiz. Sistemin kölesi olmak ya da olmamak elimizdeyken, bazı şeylerin farkına varma vakti geldi de geçiyor bile.

Sohbetlerinizi aptal ürünlerin kesmesine izin vermeyin, aradığınız bilgileri internetten bulmakla yetinmeyin, duygularınızı sanal alemle sınırlandırmayın, yeni bir ürün alırken en uzun süre kullanacağınızı seçin ve hiçbir zaman kendinizi küçük bir ekranla sınırlandırmayın…

Mutlu yarınlar.