Karaktersizlik Ä°baresi

Mütemadiyen gerçekleştirilen bir eylem, sizin olmadığınız yerde, sizin arkanızdan bik bik konuşuyorlarsa, onlar bir çeşit karaktersizliğin parçası olmuş demektir. Önce sizin hakkınızda, o süper gelişmiş(!) beyinlerinde tezler uydururlar. Kendilerini bile bunun gerçekliğine o kadar inandırırlar ki, bu tezleri o andan itibaren toplulukla kaynaşabileceği yerlerde anlatmaya başlarlar. Tabi bu da yetmez, sizi tanıyan tanımayan kişilerin olduğu ortamlarda da bu sorunlu tezlerini anlatmaya devam ederler. Bu ahlaksız bir itibarsızlaştırma hareketidir. Dervişin fikri neyse zikri de o olmalı. Ne diyelim her zaman uzaktan izleyen olacaksınız.

Bu yaşıma kadar yanımda olan ve bundan sonra da yanımda olacak insanlar bellidir. Diğer tarafta olanlar da karaktersizlikleri ile gurur duyabilirler. Çünkü onlar; patavatsız, aciz ve kişiliksizler. Her zaman acınacak halde kalacaklar. Onların yaşadığı çaresizlik onlara fazlasıyla yeter. Hayatımda bu yaşıma kadar hiçbir şeye mecbur olmadım, mecbur bırakılmadım. İş hayatı dışında ne yapıp, nasıl davranacağım hakkında kimseden icazet almadım, almam. Ama siz gidip, akıl hocalarınızı yanınıza çekebilirsiniz. Belli mi olur, belki öğreneceğiniz bir şeyler vardır. Kimsenin yüzüne gülüp, arkasından kuyusunu kazmadım, kimseyi küçük görmedim, küçük düşürmedim. Söylemem gerekeni, içime dert olanı, uygun bir ortamda uygun bir dille söyledim. Hayatımdan uzak durmasını istediğim insanlara da mesafeyi her zaman korudum. Diğer türlüsü bize yakışmazdı çünkü. İki yüzlülük olurdu, tıpkı kişiliksiz insanların yaptığı gibi. Karaktersizliklerini bile bile sizinle aynı ortamda bulunabilmeleri gibi mesela. Yakın olma çabaları gibi. Bizlere göre oldukça ilginç olan bu ve bunun gibi durumlar, onların artık yaşam biçimi olmuş durumda.

Bence önce siz bir kantarda ağırlığınızı ölçün, etrafınızdakilere bir bakın, etrafınızdan gidenlere bir bakın, ondan sonra insanlara kendinizi ifade etmeye çalışın. Bir bakın bakalım etrafınızda gerçekten birileri var mı? Herkes kimin ne yapmaya çalıştığını, geçmiÅŸte neler yaptığını gayet iyi biliyor. Sadece sabit karaktere sahip olmayanlar ağızdan dökülen birkaç kelimeye odaklanır. Ä°ÅŸte bu yüzden bazı ÅŸeyleri kelimelerle ifade etmek, mezhebi çok geniÅŸ olmayan temiz insanlar için bana göre oldukça zordur. YaÄŸmur baÅŸladıktan biraz sonra gelecek olan toprak kokusunu bilmek için filozof olmaya gerek yok deÄŸil mi? Bazen kelimeler kifayetsiz kalır, gözler konuÅŸur. Yada en azından biz böyle öğrendik. Mehmet Akif’in güzel mısralarında geçtiÄŸi gibi.

Hayâ sıyrılmış inmiş, öyle yüzsüzlük ki, her yerde.
Ne çirkin yüzler örtermiş meğer, bir incecik perde.

Evet, bu duygu hayâ. Malum şahsiyetlerde olmayandan. Detaylı bilgi isteyenleri buraya alalım.

Unutmadan! Pek kıymetli egosunun hasar görmesini hazmedemeyenlerin sıklıkla maruz kaldığı acı türü var bir de. Kuyruk acısı. İşte aslında bunlar hep bu meşhur acı türünden kaynaklanıyor. Şimdi siz ömür boyu bu davranışınızdan vazgeçmeyeceksiniz, biliyorum. Böyle insanlar için çok değer verdiğim büyüğümün bir cümlesi var.

“Benden uzak, Allah’a yakın olsunlar!”

Selametle.

* Bu arada, yüreği temiz, güzel insanlar, sizlere karşı saygımı açıkça ifade etmemiş olabilirim. Ama mutlaka davranışlarımdan, eylemlerimden anlamış olmalısınız. İyi ki varsınız.